ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΕΣ
Γνωστές από την αρχαιότητα, οι αιμορροΐδες αποτελούσαν πάντα θέμα συζήτησης σχετικά με την ακριβή ανατομική τους θέση, το ρόλο τους στο μηχανισμό των κενώσεων, την αποτελεσματικότητα της μιάς ή της άλλης θεραπείας. Η αιμορροϊδική νόσος αν και τόσο συχνή μόλις τώρα αρχίζει να αποκαλύπτει όλα τα μυστικά της.
ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΕΣ
Οι αιμορροΐδες δημιουργούνται προοδευτικά και εμφανίζονται στους ενήλικες. Οι παράγοντες που ευνοούν την εμφάνισή τους είναι κληρονομικοί, η χρόνια δυσκοιλιότητα, η εγκυμοσύνη καθώς επίσης και συγκεκριμένες διατροφικές συνήθειες.
Οι αιμορροϊδοπάθεια είναι μια συχνή παθολογία της περιοχής του πρωκτού, απολύτως καλοήθης, με πολύ μεγάλη όμως επίπτωση στην ποιότητα ζωής. Οφείλεται στην υπερτροφία και διάταση των αιμορροϊδικών φλεβών, οι οποίες δημιουργούν κιρσούς οι οποίοι αναπτύσσονται στο κατώτερο τμήμα του ορθού και τον πρωκτό.
Χωρίζονται σε εσωτερικές, όταν αναπτύσσονται ψηλά στον πρωκτικό σωλήνα και εξωτερικές όταν είναι χαμηλά και «φαίνονται».
Γνωστές από την αρχαιότητα, οι αιμορροΐδες αποτελούσαν πάντα θέμα συζήτησης σχετικά με την ακριβή ανατομική τους θέση, το ρόλο τους στο μηχανισμό των κενώσεων, την αποτελεσματικότητα της μιάς ή της άλλης θεραπείας. Η αιμορροϊδική νόσος αν και τόσο συχνή μόλις τώρα αρχίζει να αποκαλύπτει όλα τα μυστικά της.
ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΕΣ
Οι αιμορροΐδες δημιουργούνται προοδευτικά και εμφανίζονται στους ενήλικες. Οι παράγοντες που ευνοούν την εμφάνισή τους είναι κληρονομικοί, η χρόνια δυσκοιλιότητα, η εγκυμοσύνη καθώς επίσης και συγκεκριμένες διατροφικές συνήθειες.
Οι αιμορροϊδοπάθεια είναι μια συχνή παθολογία της περιοχής του πρωκτού, απολύτως καλοήθης, με πολύ μεγάλη όμως επίπτωση στην ποιότητα ζωής. Οφείλεται στην υπερτροφία και διάταση των αιμορροϊδικών φλεβών, οι οποίες δημιουργούν κιρσούς οι οποίοι αναπτύσσονται στο κατώτερο τμήμα του ορθού και τον πρωκτό.
Χωρίζονται σε εσωτερικές, όταν αναπτύσσονται ψηλά στον πρωκτικό σωλήνα και εξωτερικές όταν είναι χαμηλά και «φαίνονται».
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Μερικές φορές η αιμορροϊδοπάθεια μπορεί να μη δώσει κανένα σύμπτωμα, συνήθως όμως προκαλεί 4 τύπους ενοχλημάτων:
1. Κρίσεις συμφόρησης: – είναι μια αίσθηση βάρους στον πρωκτό, που συνοδεύεται συχνά από φαγούρα. Η κλινική εξέταση δείχνει μια διάταση αιμορροΐδων που συνήθως είναι εσωτερικές και η κρίση υποχωρεί με ήπια αγωγή σε μερικές ημέρες.
2. Η θρόμβωση: – οφείλεται στη δημιουργία ενός θρόμβου (πηγμένου αίματος) μέσα σε μια αιμορροΐδα εσωτερική ή εξωτερική. Το κύριο σύμπτωμα είναι ένας έντονος πόνος στον πρωκτό, ο οποίος εμφανίζεται ξαφνικά. Εάν πρόκειται για εξωτερική αιμορροΐδα, εμφανίζεται μια βλάβη στρογγυλή, μωβ, η οποία είναι πολύ επώδυνη στη ψηλάφηση.
3. Η αιμορραγία: – πρόκειται για απώλεια ζωηρού κόκκινου αίματος, σε μικρή ποσότητα κατά τη διάρκεια των κενώσεων. Αν αυτές οι αιμορραγίες είναι συχνές, μπορούν να προκαλέσουν αναιμία με πτώση του αιματοκρίτη.
4. Η αιμορροϊδική πρόπτωση: – πρόκειται για μια «εξωτερίκευση» των αιμορροΐδων, ως επί το πλείστων μετά τις κενώσεις, τις οποίες ο ασθενής επανατοποθετεί δακτυλικά στον πρωκτικό σωλήνα.
Μερικές φορές η αιμορροϊδοπάθεια μπορεί να μη δώσει κανένα σύμπτωμα, συνήθως όμως προκαλεί 4 τύπους ενοχλημάτων:
1. Κρίσεις συμφόρησης: – είναι μια αίσθηση βάρους στον πρωκτό, που συνοδεύεται συχνά από φαγούρα. Η κλινική εξέταση δείχνει μια διάταση αιμορροΐδων που συνήθως είναι εσωτερικές και η κρίση υποχωρεί με ήπια αγωγή σε μερικές ημέρες.
2. Η θρόμβωση: – οφείλεται στη δημιουργία ενός θρόμβου (πηγμένου αίματος) μέσα σε μια αιμορροΐδα εσωτερική ή εξωτερική. Το κύριο σύμπτωμα είναι ένας έντονος πόνος στον πρωκτό, ο οποίος εμφανίζεται ξαφνικά. Εάν πρόκειται για εξωτερική αιμορροΐδα, εμφανίζεται μια βλάβη στρογγυλή, μωβ, η οποία είναι πολύ επώδυνη στη ψηλάφηση.
3. Η αιμορραγία: – πρόκειται για απώλεια ζωηρού κόκκινου αίματος, σε μικρή ποσότητα κατά τη διάρκεια των κενώσεων. Αν αυτές οι αιμορραγίες είναι συχνές, μπορούν να προκαλέσουν αναιμία με πτώση του αιματοκρίτη.
4. Η αιμορροϊδική πρόπτωση: – πρόκειται για μια «εξωτερίκευση» των αιμορροΐδων, ως επί το πλείστων μετά τις κενώσεις, τις οποίες ο ασθενής επανατοποθετεί δακτυλικά στον πρωκτικό σωλήνα.
Αιμορροίδες και θεραπεία
Δεν υπάρχει μια και μόνη χειρουργική θεραπεία κατάληλη για ολες τις περιπτώσεις αιμορροιδοπάθειας.
Ο χειρουργός αφου εξετάσει τον ασθενή πρέπει να προτείνει την καταλληλότερη μέθοδο κατα περίπτωση.
Η χρησιμοποίηση μιας μεθόδου για ολες τις περιπτώσεις ,θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε ανεπαρκές θεραπευτικό αποτέλεσμα.
Η χειρουργική αντιμετώπιση γνωστή από την εποχή του Ιπποκράτη, είναι αυτή που δίδει τα καλύτερα αποτελέσματα τόσον άμεσα, όσο και σε βάθος χρόνου. Πολλές τεχνικές έχουν προταθεί κατά καιρούς, εκ των οποίων οι περισσότερες έχουν σήμερα μόνον ιστορικό ενδιαφέρον.
Η αντιμετώπιση δεν είναι πάντα χειρουργική αλλά και αν ακόμη είναι, μπορεί να γίνει και χωρίς νοσηλεία.
2. (Η θεραπεία στο ιατρείο): «θεραπεία χωρίς πόνο και χωρίς χειρουργείο». (Andrious E. 1879). Απαιτεί συνήθως περισσότερες από μία επισκέψεις.
Ο χειρουργός αφου εξετάσει τον ασθενή πρέπει να προτείνει την καταλληλότερη μέθοδο κατα περίπτωση.
Η χρησιμοποίηση μιας μεθόδου για ολες τις περιπτώσεις ,θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε ανεπαρκές θεραπευτικό αποτέλεσμα.
Η χειρουργική αντιμετώπιση γνωστή από την εποχή του Ιπποκράτη, είναι αυτή που δίδει τα καλύτερα αποτελέσματα τόσον άμεσα, όσο και σε βάθος χρόνου. Πολλές τεχνικές έχουν προταθεί κατά καιρούς, εκ των οποίων οι περισσότερες έχουν σήμερα μόνον ιστορικό ενδιαφέρον.
Η αντιμετώπιση δεν είναι πάντα χειρουργική αλλά και αν ακόμη είναι, μπορεί να γίνει και χωρίς νοσηλεία.
- ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
- ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ
- ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
2. (Η θεραπεία στο ιατρείο): «θεραπεία χωρίς πόνο και χωρίς χειρουργείο». (Andrious E. 1879). Απαιτεί συνήθως περισσότερες από μία επισκέψεις.
ΤΕΧΝΙΚΕΣ
α) σκληροθεραπεία: πρόκειται για την έκχυση με βελόνα στην αιμορροΐδα και τα αιμορροϊδικά αγγειακά πλέγματα ειδικών φαρμάκων, τα οποία προκαλούν ίνωση και εξαφάνιση των αιμορροΐδων. Ο μηχανισμός δράσης είναι η θρόμβωση των αιμορροϊδικών αγγειακών πλεγμάτων, από τον σκληρυντικό παράγοντα. Οι καλύτερες ενδείξεις αφορούν μικρού βαθμού αιμορροϊδοπάθεια χωρίς πρόπτωση.
Oι εξωτερικές αιμορροΐδες αποτελούν απόλυτη αντένδειξη σε αυτού του είδους θεραπεία.
β) περίδεση: η ιδέα ανήκει στον Blaisdell (1985). Είναι ίσως η πιο διαδεδομένη μέθοδος αντιμετώπισης αιμορροΐδων στο ιατρείο.
Η χειρουργική ένδειξη αφορά πρώτου και δευτέρου βαθμού αιμορροϊδοπάθεια. Πραγματοποιείται χωρίς κανενός είδους αναισθησία και βασίζεται στο γεγονός ότι οι αιμορροΐδες όταν περιδεθούν στη βάση τους «μαραίνονται» και εξαφανίζονται. Απαιτεί ειδικό εξοπλισμό και τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά για τις σωστές ενδείξεις.
γ) κρυοθεραπεία: βασίζεται στην εφαρμογή επί του αιμορροϊδικού όζου, πολύ χαμηλής θερμοκρασίας, η οποία προκαλεί κρυσταλλοποίηση του ενδοκυττάριου υγρού με αποτέλεσμα την καταστροφή της κυτταρικής μεμβράνης σε αιμορροϊδικό επίπεδο. Η εφαρμογή πολύ χαμηλής θερμοκρασίας είναι απολύτως ανώδυνη.
δ) φωτοπηξία: πρόκειται για την εφαρμογή υπέρυθρου φωτός, το οποίο προκαλεί πήξη των πρωτεϊνών του αιμορροϊδικού ιστού και εξάχνωση των ιστών και σχεδόν άμεση εξαφάνιση των αιμορροϊδικών όζων. Χρησιμοποιείται από το 1977.
ε) ραδιοσυχνότητα: πρόκειται γα την απευθείας εφαρμογή αυτού του νέου είδους ενέργειας, απευθείας επί του αιμορροϊδικού όζου, του οποίου η καταστροφή είναι άμεση και ανώδυνη.
Σε γενικές γραμμές η καλύτερη ένδειξη για θεραπεία στο ιατρείο, αφορά αιμορροϊδοπάθεια, της οποίας το κυριότερο σύμπτωμα είναι η αιμορραγία. Σε αυτή την περίπτωση η επιτυχία πλησιάζει το 100%. Πρέπει να χρησιμοποιούνται σε εμφανώς σχηματισμένους αιμορροϊδικούς όζους που δεν συνοδεύονται από πρόπτωση του βλεννογόνου.
3. (Επεμβατική αντιμετώπιση): Πριν την επέμβαση είναι απαραίτητος ένας μικρός υποκλυσμός. Η αποτρίχωση (ξύρισμα) της περιοχής, είναι απαραίτητη. Εφαρμόζονται αντιθρομβωτικές κάλτσες. Η επέμβαση γίνεται με επισκληρίδιο ή γενική αναισθησία.
α) απολίνωση (περίδεση) των αιμορροϊδικών αρτηριών:H.A.L, D.G.-H.A.L., T.H.D, H.A.L-R.A.R. Η H.A.L (από το ακρωνύμιο του Haemorrhoidal Artery Ligation).
Είναι μια ελάχιστα επεμβατική χειρουργική μέθοδος που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 1995 από τον Ιάπωνα χειρουργό Morinaga και τους συνεργάτες του. Το θεωρητικό υπόβαθρο αυτής της μεθόδου βασίζεται στην υπόθεση ότι για τη δημιουργία των αιμορροΐδων ευθύνεται μια υπερβολική ροή αίματος στα αιμορροϊδικά πλέγματα (inflow).
Με τη βοήθεια υπερήχων εντοπίζονται τα αγγεία, τα οποία και απολινώνονται (δένονται). Είναι ένα σύντομο και τελείως ανώδυνο χειρουργείο κι εδώ όμως η τεχνική αυτή δεν μπορεί να διορθώσει την πρόπτωση του βλεννογόνου του ορθού. Όσο αφορά τα μακροχρόνια αποτελέσματα η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα είναι διστακτική. Σε γενικές γραμμές υπάρχει ένας πληθυσμός ασθενών, για τον οποίο η H.A.L είναι η κατάλληλη μέθοδος, ασθενείς που όμως θα θεραπεύοντο και με οποιαδήποτε άλλη μέθοδο. Άρα λοιπόν η μέθοδος απευθύνεται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, για να θα εξασφαλιστεί ένα καλό αποτέλεσμα, το όποιο θα διαρκέσει στο χρόνο.
Η επιστροφή του ασθενούς στο δωμάτιό του γίνεται σε 1 ώρα περίπου, ενώ σηκώνεται και σιτίζεται την ίδια ημέρα. Η διάρκεια της νοσηλείας είναι συνήθως 24 ωρών.
Oι εξωτερικές αιμορροΐδες αποτελούν απόλυτη αντένδειξη σε αυτού του είδους θεραπεία.
β) περίδεση: η ιδέα ανήκει στον Blaisdell (1985). Είναι ίσως η πιο διαδεδομένη μέθοδος αντιμετώπισης αιμορροΐδων στο ιατρείο.
Η χειρουργική ένδειξη αφορά πρώτου και δευτέρου βαθμού αιμορροϊδοπάθεια. Πραγματοποιείται χωρίς κανενός είδους αναισθησία και βασίζεται στο γεγονός ότι οι αιμορροΐδες όταν περιδεθούν στη βάση τους «μαραίνονται» και εξαφανίζονται. Απαιτεί ειδικό εξοπλισμό και τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά για τις σωστές ενδείξεις.
γ) κρυοθεραπεία: βασίζεται στην εφαρμογή επί του αιμορροϊδικού όζου, πολύ χαμηλής θερμοκρασίας, η οποία προκαλεί κρυσταλλοποίηση του ενδοκυττάριου υγρού με αποτέλεσμα την καταστροφή της κυτταρικής μεμβράνης σε αιμορροϊδικό επίπεδο. Η εφαρμογή πολύ χαμηλής θερμοκρασίας είναι απολύτως ανώδυνη.
δ) φωτοπηξία: πρόκειται για την εφαρμογή υπέρυθρου φωτός, το οποίο προκαλεί πήξη των πρωτεϊνών του αιμορροϊδικού ιστού και εξάχνωση των ιστών και σχεδόν άμεση εξαφάνιση των αιμορροϊδικών όζων. Χρησιμοποιείται από το 1977.
ε) ραδιοσυχνότητα: πρόκειται γα την απευθείας εφαρμογή αυτού του νέου είδους ενέργειας, απευθείας επί του αιμορροϊδικού όζου, του οποίου η καταστροφή είναι άμεση και ανώδυνη.
Σε γενικές γραμμές η καλύτερη ένδειξη για θεραπεία στο ιατρείο, αφορά αιμορροϊδοπάθεια, της οποίας το κυριότερο σύμπτωμα είναι η αιμορραγία. Σε αυτή την περίπτωση η επιτυχία πλησιάζει το 100%. Πρέπει να χρησιμοποιούνται σε εμφανώς σχηματισμένους αιμορροϊδικούς όζους που δεν συνοδεύονται από πρόπτωση του βλεννογόνου.
3. (Επεμβατική αντιμετώπιση): Πριν την επέμβαση είναι απαραίτητος ένας μικρός υποκλυσμός. Η αποτρίχωση (ξύρισμα) της περιοχής, είναι απαραίτητη. Εφαρμόζονται αντιθρομβωτικές κάλτσες. Η επέμβαση γίνεται με επισκληρίδιο ή γενική αναισθησία.
α) απολίνωση (περίδεση) των αιμορροϊδικών αρτηριών:H.A.L, D.G.-H.A.L., T.H.D, H.A.L-R.A.R. Η H.A.L (από το ακρωνύμιο του Haemorrhoidal Artery Ligation).
Είναι μια ελάχιστα επεμβατική χειρουργική μέθοδος που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 1995 από τον Ιάπωνα χειρουργό Morinaga και τους συνεργάτες του. Το θεωρητικό υπόβαθρο αυτής της μεθόδου βασίζεται στην υπόθεση ότι για τη δημιουργία των αιμορροΐδων ευθύνεται μια υπερβολική ροή αίματος στα αιμορροϊδικά πλέγματα (inflow).
Με τη βοήθεια υπερήχων εντοπίζονται τα αγγεία, τα οποία και απολινώνονται (δένονται). Είναι ένα σύντομο και τελείως ανώδυνο χειρουργείο κι εδώ όμως η τεχνική αυτή δεν μπορεί να διορθώσει την πρόπτωση του βλεννογόνου του ορθού. Όσο αφορά τα μακροχρόνια αποτελέσματα η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα είναι διστακτική. Σε γενικές γραμμές υπάρχει ένας πληθυσμός ασθενών, για τον οποίο η H.A.L είναι η κατάλληλη μέθοδος, ασθενείς που όμως θα θεραπεύοντο και με οποιαδήποτε άλλη μέθοδο. Άρα λοιπόν η μέθοδος απευθύνεται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, για να θα εξασφαλιστεί ένα καλό αποτέλεσμα, το όποιο θα διαρκέσει στο χρόνο.
Η επιστροφή του ασθενούς στο δωμάτιό του γίνεται σε 1 ώρα περίπου, ενώ σηκώνεται και σιτίζεται την ίδια ημέρα. Η διάρκεια της νοσηλείας είναι συνήθως 24 ωρών.
ΤΕΧΝΙΚΕΣ (συνέχεια)
β) Αιμορροϊδεκτομή κατά MILLIGAN & MORGAN.
Η αιμορροϊδεκτομή κατά MILLIGAN & MORGAN, η οποία αποκαλείται και «ανοικτή» αιμορροϊδεκτομή πραγματοποιήθηκε πρώτη φορά το 1937. Σήμερα η μέθοδος πραγματοποιείται χρησιμοποιώντας όλα τα σύγχρονα επιτεύγματα της ιατρικής τεχνολογίας όπως το LigaSure, το Laser Beam, το Ultacision με αποτέλεσμα να είναι πιο αποτελεσματική και εξαιρετικά καλά ανεκτή. Η βασική της αρχή είναι η αφαίρεση των 3 κύριων αιμορροϊδικών όζων. Τα αγγεία που τροφοδοτούν τους αιμορροϊδικούς όζους απολινώνονται είτε με υπερήχους, είτε με Laser, είτε με διπολικό υψίσυχνο ρεύμα.
Η μετεγχειρητική πορεία δεν έχει καμία σχέση με την επώδυνη μετεγχειρητική πορεία των περασμένων δεκαετιών και η επανένταξη στην καθημερινότητα είναι πολύ γρήγορη. Έχει ποσοστό υποτροπής 2% στα 5 χρόνια.
Η επιστροφή του ασθενούς στο δωμάτιό του γίνεται σε 1 ώρα περίπου, ενώ σηκώνεται και σιτίζεται την ίδια ημέρα. Η διάρκεια της νοσηλείας είναι συνήθως 24 ωρών.
γ) Αιμορροϊδεκτομή κατά LONGO
Επίσης γνωστή ως τεχνική PPH ή SH (Stapled Haemorrhoidopexy). Είναι μια τεχνική που αναπτύχθηκε από το 1993 και μετά, η οποία εξαφανίζει την πρόπτωση του αιμορροϊδικού ιστού, χρησιμοποιώντας έναν κυκλικό κοπτοράπτη, ο οποίος αποκαθιστά τη φυσιολογική ανατομική κατάσταση του ορθού και βεβαίως εξαφανίζει την πρόπτωση του βλεννογόνου και τις αιμορροΐδες που περιέχονται σε αυτή.
Η επέμβαση πραγματοποιείται εσωτερικά πάνω από τον πρωκτικό σωλήνα, σε περιοχή, η οποία δεν έχει νεύρα και συνεπώς δεν πονά, με αποτέλεσμα ο μετεγχειρητικός πόνος, να είναι σχεδόν ανύπαρκτος. Η φιλοσοφία της επεμβάσεως είναι η κοπή και συρραφή του περισσεύματος του βλεννογόνου, δηλαδή της εσωτερικής επενδύσεως του ορθού και ταυτοχρόνως των αγγείων που τροφοδοτούν της αιμορροΐδες.
Είναι η μέθοδος με την πλέον επιστημονική προσέγγιση για τη λύση του προβλήματος με εξαιρετικά γρήγορη αποκατάσταση και κυρίως ένα ποσοστό 94% ευχαριστημένων ασθενών.
Εδώ οφείλουμε να τονίσουμε ότι έχει μεγάλη σημασία η σωστή επιλογή των ασθενών διότι η τεχνική αυτή απευθύνεται μόνον στους ασθενείς με αιμορροϊδοπάθεια και πρόπτωση του βλεννογόνου του ορθού. Η αναισθησία είναι είτε γενική είτε επισκληρίδιος.
Η επιστροφή του ασθενούς στο δωμάτιό του γίνεται σε 1 ώρα περίπου, ενώ σηκώνεται και σιτίζεται την ίδια ημέρα. Η διάρκεια της νοσηλείας είναι συνήθως 24 ωρών.
Η αιμορροϊδεκτομή κατά MILLIGAN & MORGAN, η οποία αποκαλείται και «ανοικτή» αιμορροϊδεκτομή πραγματοποιήθηκε πρώτη φορά το 1937. Σήμερα η μέθοδος πραγματοποιείται χρησιμοποιώντας όλα τα σύγχρονα επιτεύγματα της ιατρικής τεχνολογίας όπως το LigaSure, το Laser Beam, το Ultacision με αποτέλεσμα να είναι πιο αποτελεσματική και εξαιρετικά καλά ανεκτή. Η βασική της αρχή είναι η αφαίρεση των 3 κύριων αιμορροϊδικών όζων. Τα αγγεία που τροφοδοτούν τους αιμορροϊδικούς όζους απολινώνονται είτε με υπερήχους, είτε με Laser, είτε με διπολικό υψίσυχνο ρεύμα.
Η μετεγχειρητική πορεία δεν έχει καμία σχέση με την επώδυνη μετεγχειρητική πορεία των περασμένων δεκαετιών και η επανένταξη στην καθημερινότητα είναι πολύ γρήγορη. Έχει ποσοστό υποτροπής 2% στα 5 χρόνια.
Η επιστροφή του ασθενούς στο δωμάτιό του γίνεται σε 1 ώρα περίπου, ενώ σηκώνεται και σιτίζεται την ίδια ημέρα. Η διάρκεια της νοσηλείας είναι συνήθως 24 ωρών.
γ) Αιμορροϊδεκτομή κατά LONGO
Επίσης γνωστή ως τεχνική PPH ή SH (Stapled Haemorrhoidopexy). Είναι μια τεχνική που αναπτύχθηκε από το 1993 και μετά, η οποία εξαφανίζει την πρόπτωση του αιμορροϊδικού ιστού, χρησιμοποιώντας έναν κυκλικό κοπτοράπτη, ο οποίος αποκαθιστά τη φυσιολογική ανατομική κατάσταση του ορθού και βεβαίως εξαφανίζει την πρόπτωση του βλεννογόνου και τις αιμορροΐδες που περιέχονται σε αυτή.
Η επέμβαση πραγματοποιείται εσωτερικά πάνω από τον πρωκτικό σωλήνα, σε περιοχή, η οποία δεν έχει νεύρα και συνεπώς δεν πονά, με αποτέλεσμα ο μετεγχειρητικός πόνος, να είναι σχεδόν ανύπαρκτος. Η φιλοσοφία της επεμβάσεως είναι η κοπή και συρραφή του περισσεύματος του βλεννογόνου, δηλαδή της εσωτερικής επενδύσεως του ορθού και ταυτοχρόνως των αγγείων που τροφοδοτούν της αιμορροΐδες.
Είναι η μέθοδος με την πλέον επιστημονική προσέγγιση για τη λύση του προβλήματος με εξαιρετικά γρήγορη αποκατάσταση και κυρίως ένα ποσοστό 94% ευχαριστημένων ασθενών.
Εδώ οφείλουμε να τονίσουμε ότι έχει μεγάλη σημασία η σωστή επιλογή των ασθενών διότι η τεχνική αυτή απευθύνεται μόνον στους ασθενείς με αιμορροϊδοπάθεια και πρόπτωση του βλεννογόνου του ορθού. Η αναισθησία είναι είτε γενική είτε επισκληρίδιος.
Η επιστροφή του ασθενούς στο δωμάτιό του γίνεται σε 1 ώρα περίπου, ενώ σηκώνεται και σιτίζεται την ίδια ημέρα. Η διάρκεια της νοσηλείας είναι συνήθως 24 ωρών.
Επιπλοκές και Ζωή μετά την επέμβαση
Μετά την επιστροφή στο σπίτι, η διατροφή είναι η συνηθισμένη, με αποφυγή βεβαίως των υπερβολών. Η αγωγή μετά το χειρουργείο, αφορά την αναλγησία (απαγορεύεται η ασπιρίνη) και την αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητος. Είναι συνηθισμένη η απώλεια αίματος σε πολύ μικρή ποσότητα κατά τη διάρκεια των κενώσεων ακόμη και ένα μήνα μετά το χειρουργείο.
Η αποκατάσταση είναι ταχύτατη και ο ασθενής επιστρέφει στις κοινωνικές και εργασιακές του υποχρεώσεις σε δύο 24ωρα.
Η αιμορροϊδοπάθεια είναι μια πολύ συχνή πάθηση, η οποία όμως απαιτεί προσεκτική εκτίμηση εκ μέρους του χειρουργού και κυρίως την επιλογή της σωστής θεραπευτικής μεθόδου. Τονίζουμε και πάλι πως δεν υπάρχει μία και μόνη μέθοδος για όλες της περιπτώσεις, αλλά αυτή πρέπει να επιλέγεται ανάλογα με τον ασθενή.
Η αποκατάσταση είναι ταχύτατη και ο ασθενής επιστρέφει στις κοινωνικές και εργασιακές του υποχρεώσεις σε δύο 24ωρα.
Η αιμορροϊδοπάθεια είναι μια πολύ συχνή πάθηση, η οποία όμως απαιτεί προσεκτική εκτίμηση εκ μέρους του χειρουργού και κυρίως την επιλογή της σωστής θεραπευτικής μεθόδου. Τονίζουμε και πάλι πως δεν υπάρχει μία και μόνη μέθοδος για όλες της περιπτώσεις, αλλά αυτή πρέπει να επιλέγεται ανάλογα με τον ασθενή.
Διαπυήσεις -περιεδρικό συριγγιο-Απόστημα
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΡΙΓΓΙΟ
Λίγη ιστορία: Στο έργο του “Περί συριγγίων”, ο Ιπποκράτης περιγράφει 3 τύπους θεραπείας 1) τον καυτηριασμό με ύφασμα εμποτισμένο σε άλατα χαλκού, 2) την απευθείας χειρουργική εξαίρεση και 3) την προοδευτική περίδεση με ένα νήμα από λινό.
Η εμφάνιση συριγγίων και αποστημάτων γίνεται με μια αλληλουχία φάσεων-σταδίων.
1. Η επιμόλυνση μιας μικρής κοιλότητος, με δημιουργία αποστήματος και με μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από το κεφάλι μιας καρφίτσας, που βρίσκεται στο ανώτερο τμήμα του πρωκτικού σωλήνα και λέγεται κρύπτη του Morgagni.
2. Το απόστημα «βρίσκει δρόμο» στους ιστούς και τους μύες γύρω από τον πρωκτό, φθάνει έως το δέρμα, δημιουργώντας έτσι το περιπρωκτικό απόστημα και συρίγγιο.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για την ίδια ασθένεια. Το απόστημα εμφανίζεται με οξύ τρόπο και είναι πάντα το αποτέλεσμα ενός συριγγίου.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Το απόστημα εμφανίζεται σαν μικρή βλάβη στρογγυλή, κόκκινη και ζεστή γύρω από τον πρωκτό. Είναι πολύ επώδυνη σε σημείο που ο ασθενής δεν μπορεί καθίσει. Μπορεί να συνοδεύεται από πυρετό.
Το συρίγγιο δεν πονάει και ο ασθενής συμβουλεύεται το γιατρό του για μια εκροή πύου γύρω από τον πρωκτό. Η εμφάνιση πόνου προαναγγέλλει τη δημιουργία αποστήματος. Εάν το απόστημα σπάσει μόνο του, ο ασθενής ανακουφίζεται μέχρι την επόμενη φορά που θα ξαναδημιουργηθεί.
Το συρίγγιο λοιπόν δεν είναι τίποτε άλλο από ένα λεπτό ακανόνιστο τούνελ, το οποίο συνδέει το ορθό, που είναι το τελευταίο τμήμα του παχέος εντέρου, με το δέρμα.
Η εξέταση επιλογής για τη διάγνωση και τη χαρτογράφηση αυτής της πάθησης είναι η μαγνητική τομογραφία (MRI), η οποία πρέπει να γίνεται σε φάση έξαρσης, ούτως ώστε να είναι πιο αξιόπιστη.
Λίγη ιστορία: Στο έργο του “Περί συριγγίων”, ο Ιπποκράτης περιγράφει 3 τύπους θεραπείας 1) τον καυτηριασμό με ύφασμα εμποτισμένο σε άλατα χαλκού, 2) την απευθείας χειρουργική εξαίρεση και 3) την προοδευτική περίδεση με ένα νήμα από λινό.
Η εμφάνιση συριγγίων και αποστημάτων γίνεται με μια αλληλουχία φάσεων-σταδίων.
1. Η επιμόλυνση μιας μικρής κοιλότητος, με δημιουργία αποστήματος και με μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από το κεφάλι μιας καρφίτσας, που βρίσκεται στο ανώτερο τμήμα του πρωκτικού σωλήνα και λέγεται κρύπτη του Morgagni.
2. Το απόστημα «βρίσκει δρόμο» στους ιστούς και τους μύες γύρω από τον πρωκτό, φθάνει έως το δέρμα, δημιουργώντας έτσι το περιπρωκτικό απόστημα και συρίγγιο.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για την ίδια ασθένεια. Το απόστημα εμφανίζεται με οξύ τρόπο και είναι πάντα το αποτέλεσμα ενός συριγγίου.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Το απόστημα εμφανίζεται σαν μικρή βλάβη στρογγυλή, κόκκινη και ζεστή γύρω από τον πρωκτό. Είναι πολύ επώδυνη σε σημείο που ο ασθενής δεν μπορεί καθίσει. Μπορεί να συνοδεύεται από πυρετό.
Το συρίγγιο δεν πονάει και ο ασθενής συμβουλεύεται το γιατρό του για μια εκροή πύου γύρω από τον πρωκτό. Η εμφάνιση πόνου προαναγγέλλει τη δημιουργία αποστήματος. Εάν το απόστημα σπάσει μόνο του, ο ασθενής ανακουφίζεται μέχρι την επόμενη φορά που θα ξαναδημιουργηθεί.
Το συρίγγιο λοιπόν δεν είναι τίποτε άλλο από ένα λεπτό ακανόνιστο τούνελ, το οποίο συνδέει το ορθό, που είναι το τελευταίο τμήμα του παχέος εντέρου, με το δέρμα.
Η εξέταση επιλογής για τη διάγνωση και τη χαρτογράφηση αυτής της πάθησης είναι η μαγνητική τομογραφία (MRI), η οποία πρέπει να γίνεται σε φάση έξαρσης, ούτως ώστε να είναι πιο αξιόπιστη.
ΠΕΡΙΕΔΡΙΚΟ ΣΥΡΙΓΓΙΟ & ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΠΡΩΚΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η αντιμετώπιση των περιπρωκτικών συριγγίων και αποστημάτων είναι πάντοτε χειρουργική. Η ίαση θα επιτευχθεί όταν αφαιρεθεί πλήρως το συρίγγιο. Σε καμία περίπτωση η χρήση αντιβιοτικών δεν μπορεί από μόνη της να θεραπεύσει το πρόβλημα.
Η προετοιμασία για την επέμβαση έγκειται σε ένα μικρό υποκλυσμό. Η επέμβαση γίνεται με επισκληρίδιο ή γενική αναισθησία. Η διάρκειά της είναι το πολύ 30 λεπτά. Είναι σημαντικό να κατανοήσει κανείς ότι η επέμβαση μπορεί να απαιτήσει 2 διαφορετικούς χειρουργικούς χρόνους:
1. Σε φάση αποστήματος – αυτό πρέπει να διανοιγεί, να αδειάσει εντελώς από το πύον και μόνον σε πολύ λίγες περιπτώσεις είναι δυνατή η ανεύρεση των στομίων του συριγγίου.
2. Σε φάση του συριγγίου – ο στόχος είναι η αφαίρεση όλου του συριγγίου για την οποία θα πρέπει υποχρεωτικά πρώτοννα βρεθούν και τα δυο στόμια, εσωτερικό και εξωτερικό, να αφαιρεθούν μαζί με τη διαδρομή και δεύτερον η εξαιρετική προσοχή στη διατήρηση της ακεραιότητας των σφικτήρων. Για το λόγο αυτό πολλές φορές είναι απαραίτητη η τοποθέτηση ενός μικρού πλαστικού κορδονιού, το οποίο θα εγγυηθεί την αποφυγή διατομής των σφιγκτήρων.
Το απόγευμα της επέμβασης ο ασθενής σηκώνεται και σιτίζεται. Η παραμονή του στο νοσοκομείο είναι 24ωρη.
Μετά την επιστροφή στο σπίτι, η δίαιτα είναι ελεύθερη και χορηγούνται αντιβιοτικά καθώς και παυσίπονα.
ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ & Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ
Οι επιπλοκές έχουν γίνει σήμερα πολύ σπάνιες. Ο ασθενής πρέπει να εμπιστευθεί το χειρουργό του όταν αυτός του προτείνει μια θεραπεία, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει και δυο χειρουργικές επεμβάσεις.
Όταν το απόστημα είναι πολύ μεγάλο μπορεί να χρειασθούν και χειρουργικές αλλαγές για 2 και πλέον εβδομάδες. Εάν το συρίγγιο υποτροπιάσει, θα πρέπει να αποκλεισθούν, με κολονοσκόπηση, παθήσεις του παχέος εντέρου που μπορούν να προκαλέσουν συρίγγια όπως η νόσος Crohn.
Η παρακολούθηση απαιτεί επίσκεψη στο γιατρό ένα μήνα μετά και ενδεχομένως την πραγματοποίηση μιας καινούργιας μαγνητικής τομογραφίας.
Ραγάδα
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΡΑΓΑΔΑ ΠΡΩΚΤΟΥ
Η ραγάδα του δακτυλίου είναι ένας χρόνιος επιμήκης τραυματισμός του πρωκτικού σωλήνα, ο οποίος οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, όπως οι υπερβολικές συσπάσεις του έσω σφικτήρα, η δυσκοιλιότητα κ.τ.λ.. Παρατηρείται συνήθως σε άτομα κάτω των 60 ετών και είναι πιο συνηθισμένη στις γυναίκες. Η αυτόματη ίαση της ραγάδας, είναι σπάνια.
ΡΑΓΑΔΑ ΠΡΩΚΤΟΥ & ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Το κυρίως σύμπτωμα είναι ο πόνος, ο οποίος εμφανίζεται κατά τη διάρκεια των κενώσεων, εξαφανίζεται για λίγο, για να γίνει πολύ έντονος και να κρατήσει πολλές ώρες. Πρόκειται για ένα πόνο ισχυρό, τον οποίο οι ασθενείς προσομοιάζουν σαν «κόψιμο με ξυράφι», ο οποίος συνοδεύεται και από μικρές απώλειες αίματος και κάνει τον ασθενή πολλές φορές να «φοβάται να πάει στην τουαλέτα».
Η κλινική εξέταση από το γιατρό είναι συχνά αδύνατη, λόγω του πόνου και η διάγνωση πολλές φορές γίνεται από την περιγραφή των συμπτωμάτων του ασθενούς.
Συνήθως η ραγάδα βρίσκεται στο οπίσθιο τμήμα του πρωκτικού σωλήνα και παρουσιάζει περιόδους εξάρσεων πριν γίνει ένα χρόνιο πρόβλημα. Μπορεί να προκαλέσει την επιμόλυνση της περιοχής με εμφάνιση αποστήματος.
ΡΑΓΑΔΑ ΠΡΩΚΤΟΥ & ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η θεραπεία, είναι ένας συνδυασμός συντηρητικών και επεμβατικών χειρουργικών μέτρων, όπως η ομαλοποίηση της κινητικότητας του εντέρου, η αποφυγή δημιουργίας σκληρών κοπράνων, διάφορες εκχύσεις, οι οποίες λειτουργούν σαν μια χημική σφιγκτηροτομή και οι διαστολές (γνωστές από την αρχαιότητα).
Κατά τη διάρκεια του χειρουργείου, το οποίο γίνεται με επισκληρίδιο ή γενική αναισθησία, πραγματοποιείται συνήθως η αφαίρεση, με Laser, του ουλώδους ή κοκκιωματώδους ιστού που εμποδίζει την επούλωση καθώς και μια ήπια σφιγκτηροτομή και διήθηση της περιοχής με τοπικό αναισθητικό. Ο ασθενής συνήθως εξέρχεται την ίδια ημέρα.
Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μια συνήθη και καλοήθη πάθηση, ο χειρουργός πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεκτικός στη διαφορική διάγνωση διότι υπάρχουν πολλές και σοβαρές παθολογίες, οι οποίες εκδηλώνονται με μια εικόνα ραγάδας του δακτυλίου, όπως η νόσος του Crohn, ο πρωκτικός έρπητας κ.τ.λ..
Η ραγάδα του δακτυλίου είναι ένας χρόνιος επιμήκης τραυματισμός του πρωκτικού σωλήνα, ο οποίος οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, όπως οι υπερβολικές συσπάσεις του έσω σφικτήρα, η δυσκοιλιότητα κ.τ.λ.. Παρατηρείται συνήθως σε άτομα κάτω των 60 ετών και είναι πιο συνηθισμένη στις γυναίκες. Η αυτόματη ίαση της ραγάδας, είναι σπάνια.
ΡΑΓΑΔΑ ΠΡΩΚΤΟΥ & ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Το κυρίως σύμπτωμα είναι ο πόνος, ο οποίος εμφανίζεται κατά τη διάρκεια των κενώσεων, εξαφανίζεται για λίγο, για να γίνει πολύ έντονος και να κρατήσει πολλές ώρες. Πρόκειται για ένα πόνο ισχυρό, τον οποίο οι ασθενείς προσομοιάζουν σαν «κόψιμο με ξυράφι», ο οποίος συνοδεύεται και από μικρές απώλειες αίματος και κάνει τον ασθενή πολλές φορές να «φοβάται να πάει στην τουαλέτα».
Η κλινική εξέταση από το γιατρό είναι συχνά αδύνατη, λόγω του πόνου και η διάγνωση πολλές φορές γίνεται από την περιγραφή των συμπτωμάτων του ασθενούς.
Συνήθως η ραγάδα βρίσκεται στο οπίσθιο τμήμα του πρωκτικού σωλήνα και παρουσιάζει περιόδους εξάρσεων πριν γίνει ένα χρόνιο πρόβλημα. Μπορεί να προκαλέσει την επιμόλυνση της περιοχής με εμφάνιση αποστήματος.
ΡΑΓΑΔΑ ΠΡΩΚΤΟΥ & ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η θεραπεία, είναι ένας συνδυασμός συντηρητικών και επεμβατικών χειρουργικών μέτρων, όπως η ομαλοποίηση της κινητικότητας του εντέρου, η αποφυγή δημιουργίας σκληρών κοπράνων, διάφορες εκχύσεις, οι οποίες λειτουργούν σαν μια χημική σφιγκτηροτομή και οι διαστολές (γνωστές από την αρχαιότητα).
Κατά τη διάρκεια του χειρουργείου, το οποίο γίνεται με επισκληρίδιο ή γενική αναισθησία, πραγματοποιείται συνήθως η αφαίρεση, με Laser, του ουλώδους ή κοκκιωματώδους ιστού που εμποδίζει την επούλωση καθώς και μια ήπια σφιγκτηροτομή και διήθηση της περιοχής με τοπικό αναισθητικό. Ο ασθενής συνήθως εξέρχεται την ίδια ημέρα.
Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μια συνήθη και καλοήθη πάθηση, ο χειρουργός πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεκτικός στη διαφορική διάγνωση διότι υπάρχουν πολλές και σοβαρές παθολογίες, οι οποίες εκδηλώνονται με μια εικόνα ραγάδας του δακτυλίου, όπως η νόσος του Crohn, ο πρωκτικός έρπητας κ.τ.λ..
ΟΙ ΣΠΑΝΙΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Η νόσος Verneuil, οι βλάβες από νόσο του Crohn, η νόσος του Bowen και η νόσος του Paget. Οι σπάνιες παθήσεις απαιτούν εξειδικευμένη προσέγγιση και υπερβαίνουν το στόχο αυτής της παρουσίασης.
Η νόσος Verneuil, οι βλάβες από νόσο του Crohn, η νόσος του Bowen και η νόσος του Paget. Οι σπάνιες παθήσεις απαιτούν εξειδικευμένη προσέγγιση και υπερβαίνουν το στόχο αυτής της παρουσίασης.
Κύστη κόκκυγος
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΣΤΗ ΚΟΚΚΥΓΟΣ
Η κύστη κόκκυγος αποτελεί μια συχνή, καλοήθη, αλλά πολύ ενοχλητική χειρουργική πάθηση, που εντοπίζεται κάτω από το δέρμα στην περιοχή μεταξύ των γλουτών. Αφορά κυρίως νεαρούς άνδρες με έντονη τριχοφυΐα στην περιοχή, χωρίς όμως να αποκλείονται οι γυναίκες.
Πρόκειται για μια κοιλότητα, η οποία περιέχει συνήθως τρίχες και επικοινωνεί με το δέρμα με ένα ή περισσότερα συρίγγια, τα οποία εμφανίζονται σαν μικρές οπές. Αυτές μπορεί να βρίσκονται ακόμη και μακριά από το σημείο φλεγμονής, κατά κανόνα στους γλουτούς.
Η κύστη κόκκυγα αντιπροσωπεύει το 68% των αποστημάτων του σώματος, αν εξαιρέσουμε τα περιεδρικά αποστήματα.
Οι πρώτες της περιγραφές στη σύγχρονη εποχή, ανέρχονται στα 1880 από τον Anderson και Hodges, οι οποίοι προσπάθησαν να ερμηνεύσουν το φαινόμενο με δύο θεωρίες:
Η 1η που υποστηρίζει ότι η πάθηση είναι συγγενής, δηλαδή ένα μικρό εμβρυικό υπόλειμμα, το οποίο έχουμε από τη γέννησή μας και η 2η, η επίκτητη, σύμφωνα με την οποία μικροτραυματισμοί της περιοχής ευνοούν την είσοδο τριχών στον υποδόριο ιστό, προκαλώντας μια αντίδραση του οργανισμού, η οποία δημιουργεί την κύστη.
Όπως και να έχει ανεξαρτήτως αιτιολογίας, η πάθηση στο 75% των περιπτώσεων, αφορά άνδρες μεταξύ 16-24 χρονών.
ΚΥΣΤΗ ΚΟΚΚΥΓΟΣ & ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Όπως όλες οι διαπυήσεις, μπορεί να εμφανιστεί με τρόπο οξύ ή χρόνιο. Στην οξεία της μορφή, η κύστη κόκκυγος εμφανίζεται σαν ένα «φούσκωμα» που εξελίσσεται γρήγορα, είναι ζεστό και πονάει και συνοδεύεται από πυρετό. Η εξέλιξη συνήθως είναι η αυτόματη ρήξη με έξοδο πύου, η οποία και προκαλεί μεγάλη ανακούφιση στον ασθενή.
Στη χρόνια μορφή της, η κύστη κόκκυγος, συνήθως ακολουθεί το οξύ επεισόδιο και χαρακτηρίζεται από περιοδική έκκριση ενός πυώδους υγρού από τα μικρά στόμια που βρίσκονται είτε μεταξύ των γλουτών είτε πιο μακριά.
Η επίσκεψη στον γιατρό είναι απαραίτητη για να διευκρινιστεί αν πρόκειται για κύστη κόκκυγα ή για άλλες παθήσεις όπως η νόσος Verneuil ή περιεδρικά συρίγγια.
Η κύστη κόκκυγος αποτελεί μια συχνή, καλοήθη, αλλά πολύ ενοχλητική χειρουργική πάθηση, που εντοπίζεται κάτω από το δέρμα στην περιοχή μεταξύ των γλουτών. Αφορά κυρίως νεαρούς άνδρες με έντονη τριχοφυΐα στην περιοχή, χωρίς όμως να αποκλείονται οι γυναίκες.
Πρόκειται για μια κοιλότητα, η οποία περιέχει συνήθως τρίχες και επικοινωνεί με το δέρμα με ένα ή περισσότερα συρίγγια, τα οποία εμφανίζονται σαν μικρές οπές. Αυτές μπορεί να βρίσκονται ακόμη και μακριά από το σημείο φλεγμονής, κατά κανόνα στους γλουτούς.
Η κύστη κόκκυγα αντιπροσωπεύει το 68% των αποστημάτων του σώματος, αν εξαιρέσουμε τα περιεδρικά αποστήματα.
Οι πρώτες της περιγραφές στη σύγχρονη εποχή, ανέρχονται στα 1880 από τον Anderson και Hodges, οι οποίοι προσπάθησαν να ερμηνεύσουν το φαινόμενο με δύο θεωρίες:
Η 1η που υποστηρίζει ότι η πάθηση είναι συγγενής, δηλαδή ένα μικρό εμβρυικό υπόλειμμα, το οποίο έχουμε από τη γέννησή μας και η 2η, η επίκτητη, σύμφωνα με την οποία μικροτραυματισμοί της περιοχής ευνοούν την είσοδο τριχών στον υποδόριο ιστό, προκαλώντας μια αντίδραση του οργανισμού, η οποία δημιουργεί την κύστη.
Όπως και να έχει ανεξαρτήτως αιτιολογίας, η πάθηση στο 75% των περιπτώσεων, αφορά άνδρες μεταξύ 16-24 χρονών.
ΚΥΣΤΗ ΚΟΚΚΥΓΟΣ & ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Όπως όλες οι διαπυήσεις, μπορεί να εμφανιστεί με τρόπο οξύ ή χρόνιο. Στην οξεία της μορφή, η κύστη κόκκυγος εμφανίζεται σαν ένα «φούσκωμα» που εξελίσσεται γρήγορα, είναι ζεστό και πονάει και συνοδεύεται από πυρετό. Η εξέλιξη συνήθως είναι η αυτόματη ρήξη με έξοδο πύου, η οποία και προκαλεί μεγάλη ανακούφιση στον ασθενή.
Στη χρόνια μορφή της, η κύστη κόκκυγος, συνήθως ακολουθεί το οξύ επεισόδιο και χαρακτηρίζεται από περιοδική έκκριση ενός πυώδους υγρού από τα μικρά στόμια που βρίσκονται είτε μεταξύ των γλουτών είτε πιο μακριά.
Η επίσκεψη στον γιατρό είναι απαραίτητη για να διευκρινιστεί αν πρόκειται για κύστη κόκκυγα ή για άλλες παθήσεις όπως η νόσος Verneuil ή περιεδρικά συρίγγια.
Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΣΤΗΣ ΚΟΚΚΥΓΑ
Η θεραπεία της κύστης κόκκυγα είναι κατά βάση χειρουργική. Η αντιμετώπιση με αντιβιοτικά είναι αδύνατο να θεραπεύσει την πάθηση, μπορεί μόνο να βελτιώσει την κλινική εικόνα στην οξεία φάση και να βελτιώσει την κατάσταση του ασθενούς πριν το χειρουργείο.
Κατά καιρούς έχουν προταθεί διάφορες χειρουργικές τεχνικές, όπως η απλή διάνοιξη ή παροχέτευση, η οριστική όμως θεραπεία και η απουσία υποτροπής επιτυγχάνεται μόνο με την ολοκληρωτική αφαίρεση (συνήθως με λέιζερ) της κύστης, των τοιχωμάτων της καθώς και των συριγγίων της.
ΚΛΕΙΣΤΗ ΜΕΘΟΔΟΣ
Συνήθως όταν η κύστη κόκκυγος δεν φλεγμαίνει και είναι μικρή, μπορεί ο χειρουργός να συρράψει τους ιστούς, με αποτέλεσμα την πολύ γρήγορη αποκατάσταση. Σε περιπτώσεις μεγαλύτερης κύστης για την κάλυψη του ελλείμματος χρησιμοποιούνται τεχνικές της πλαστικής χειρουργικής.
ΑΝΟΙΚΤΗ ΜΕΘΟΔΟΣ
Σε περίπτωση εξαίρεσης σε συνθήκες οξείας φλεγμονής, το έλλειμμα αφήνεται ανοικτό για να μην δημιουργηθεί απόστημα και η επούλωση ευνοείται με συχνές αλλαγές από εξειδικευμένο προσωπικό, με υλικά τελευταίας τεχνολογίας.
ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ
Είναι πράγματι ένας πρωτοποριακός τρόπος αντιμετώπισης, με τον οποίο με δύο μικρές οπές των 5mm εισάγουμε μία λεπτότατη κάμερα διαμέτρου 3mm μέσα στην κύστη, αφαιρούμε το περιεχόμενό της και από την άλλη οπή εισάγουμε μία ίνα Laser ή ραδιοσυχνότητα και καταστρέφουμε το τοίχωμα της κύστης. Τα αποτελέσματα, σε επιλεγμένους ασθενείς, είναι εντυπωσιακά.
Η επέμβαση πραγματοποιείται συνήθως με τοπική αναισθησία, σε χειρουργικό όμως χώρο και με παρουσία αναισθησιολόγου, ο οποίος θα προκαλέσει μια φαρμακευτική «μέθη» σε περίπτωση που χρειασθεί.
ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ & Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ
Η παραμονή του ασθενούς στο νοσοκομείο είναι λίγων ωρών, η μετεγχειρητική περίοδος είναι ανώδυνη, βγαίνει την ίδια ημέρα συνήθως με συνταγή αντιβίωσης και ήπιων παυσίπονων και βεβαίως παρακολουθείται δυο φορές την εβδομάδα από τον χειρουργό, ο οποίος και θα διαπιστώσει τη σωστή πρόοδο της επούλωσης.
Η θεραπεία της κύστης κόκκυγα είναι κατά βάση χειρουργική. Η αντιμετώπιση με αντιβιοτικά είναι αδύνατο να θεραπεύσει την πάθηση, μπορεί μόνο να βελτιώσει την κλινική εικόνα στην οξεία φάση και να βελτιώσει την κατάσταση του ασθενούς πριν το χειρουργείο.
Κατά καιρούς έχουν προταθεί διάφορες χειρουργικές τεχνικές, όπως η απλή διάνοιξη ή παροχέτευση, η οριστική όμως θεραπεία και η απουσία υποτροπής επιτυγχάνεται μόνο με την ολοκληρωτική αφαίρεση (συνήθως με λέιζερ) της κύστης, των τοιχωμάτων της καθώς και των συριγγίων της.
ΚΛΕΙΣΤΗ ΜΕΘΟΔΟΣ
Συνήθως όταν η κύστη κόκκυγος δεν φλεγμαίνει και είναι μικρή, μπορεί ο χειρουργός να συρράψει τους ιστούς, με αποτέλεσμα την πολύ γρήγορη αποκατάσταση. Σε περιπτώσεις μεγαλύτερης κύστης για την κάλυψη του ελλείμματος χρησιμοποιούνται τεχνικές της πλαστικής χειρουργικής.
ΑΝΟΙΚΤΗ ΜΕΘΟΔΟΣ
Σε περίπτωση εξαίρεσης σε συνθήκες οξείας φλεγμονής, το έλλειμμα αφήνεται ανοικτό για να μην δημιουργηθεί απόστημα και η επούλωση ευνοείται με συχνές αλλαγές από εξειδικευμένο προσωπικό, με υλικά τελευταίας τεχνολογίας.
ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ
Είναι πράγματι ένας πρωτοποριακός τρόπος αντιμετώπισης, με τον οποίο με δύο μικρές οπές των 5mm εισάγουμε μία λεπτότατη κάμερα διαμέτρου 3mm μέσα στην κύστη, αφαιρούμε το περιεχόμενό της και από την άλλη οπή εισάγουμε μία ίνα Laser ή ραδιοσυχνότητα και καταστρέφουμε το τοίχωμα της κύστης. Τα αποτελέσματα, σε επιλεγμένους ασθενείς, είναι εντυπωσιακά.
Η επέμβαση πραγματοποιείται συνήθως με τοπική αναισθησία, σε χειρουργικό όμως χώρο και με παρουσία αναισθησιολόγου, ο οποίος θα προκαλέσει μια φαρμακευτική «μέθη» σε περίπτωση που χρειασθεί.
ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ & Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ
Η παραμονή του ασθενούς στο νοσοκομείο είναι λίγων ωρών, η μετεγχειρητική περίοδος είναι ανώδυνη, βγαίνει την ίδια ημέρα συνήθως με συνταγή αντιβίωσης και ήπιων παυσίπονων και βεβαίως παρακολουθείται δυο φορές την εβδομάδα από τον χειρουργό, ο οποίος και θα διαπιστώσει τη σωστή πρόοδο της επούλωσης.